Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2017

BAUEN HOTEL: Με τον Federico Tonarelli

To Σάββατο 11 Φεβρουαρίου -μετά από συνεννόηση με τον Andres Rouggeri- μιλήσαμε μέσω SKYPE με τον Federico Tonarelli για το Ξενοδοχείο BAUEN. Την διερμηνεία από τα Ισπανικά στα Αγγλικά έκανε η Andra. Ακολουθεί το ηχητικό αρχείο και η απόδοση της συνέντευξης στα Ελληνικά. ΠΑΓΙΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΡΚΕΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ Πριν από μερικούς μήνες, τον Νοέμβριο του 2016, το Κογκρέσο της Αργεντινής πέρασε έναν νόμο σύμφωνα με τον οποίο το κτίριο του ξενοδοχείου Μπάουεν απαλλοτριωνόταν προς όφελος της Συνεργατικής Επιχείρησης που δημιούργησαν οι εργαζόμενοί του. Ήταν ένας ειδικός νόμος που αφορούσε μόνον το ξενοδοχείο Μπάουεν ή επεκτεινόταν και σε άλλες ανεκτημένες από τους εργαζόμενούς τους επιχειρήσεις; FEDERICO TONARELLI Ήταν ένας ειδικός νόμος απαλλοτρίωσης και αφορούσε αποκλειστικά το ξενοδοχείο Μπάουεν λόγω των ειδικών συνθηκών και χαρακτηριστικών που έχει ο αγώνας των εργαζομένων του. Ο πρόεδρος της Αργεντινής Μαουρίσο Μάκρι αποφάσισε να ασκήσει βέτο απέναντι σ’ αυτόν τον νόμο. ΠκΔΑ Ποιές είναι οι συνέπειες που εχει αυτή η απόφασή του πάνω σε σας; F.Τ. Τα πράγματα έχουν ως εξής. Η δικαστική διεκδίκηση στην οποία το συνεργατικό εγχείρημα του Μπάουεν Χοτέλ είχε εμπλακεί, έχει ήδη χαθεί. Κατά συνέπεια ο νόμος της απαλλοτρίωσης ήταν η λύση απέναντι σ’ αυτή την δικαστική ήττα και επέτρεψε στους εργαζόμενους να εξακολουθήσουν την λειτουργία τους ως κολλεκτίβα. Στη συνέχεια ο πρόεδρος έβαλε βέτο και με αυτό τον τρόπο επιρρέασε και ανέτρεψε αυτή την λύση. Το Βέτο δημιουργεί προϋποθέσεις για μια πιθανή έξωση, αν το δούμε στενά νομικά, δεν σημαίνει όμως ότι το ξενοδοχείο πρέπει αυτομάτως να κλείσει τις πόρτες του και να διώξει τους πελάτες του, ανοίγει όμως μια πιθανή νομική διαδικασία έξωσης. ΠκΔΑ Άρα είναι ορατός ο κίνδυνος να βρεθείτε εκτός... F.T. Ναι, υπάρχει. Και όχι μόνον υπάρχει αυτή η απειλή, αλλά επίσης υπάρχει μία σοβαρή πιθανότητα να εμφανιστούν δικαστικοί επιμελητές οι οποίοι θα ζητήσουν την σφράγιση του ξενοδοχείου και την έξωση των εργαζομένων του. ΠκΔΑ Κυκλοφόρησε ένα κάλεσμα αλληλεγγύης μετά το βέτο. Πώς απαντάει ο κόσμος σ’αυτό το κάλεσμα τόσο στην Αργεντινή όσο και διεθνώς, είστε ευχαριστημένοι από την ανταπόκριση; F.T. Είμαστε πάρα πολύ ευχαριστημένοι από τα ψηφίσματα και τα άλλα κείμενα που λαμβάνουμε ως αλληλεγγύη. Στην πραγματικότητα δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό για το ξενοδοχείο Μπάουεν σε διεθνές επίπεδο. Και σε ένα μεγάλο βαθμό αυτό οφείλεται στη συμβολή του Αντρές Ρουγγέρι που στέκεται τώρα δίπλα μου γιατί είναι αυτός που έχει κάνει πάρα πολλά για την υποστήριξη που παίρνουμε από όλόκληρο τον κόσμο. Με το βέτο του πρόεδρου Μάκρι, αυτό που εναναξετάζεται είναι ο νόμος για την απαλλοτρίωση κι αυτός ο νόμος έχει πραγματικά ιστορική σημασία. Γιατί μέσα στο τρέχον κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον, σε ένα αμιγές καπιταλιστικό σύστημα το να περνά ένας τέτοιος νόμος απαλλοτρίωσης έχει πραγματικά ιστορικές διαστάσεις. Κι έτσι αυτό το διεθνές κάλεσμα αλληλεγγύης και οι απαντήσεις που παίρνουμε απ’ όλο τον πλανήτη έχουν δυναμώσει εξαιρετικά τους εργαζόμενους του ξενοδοχείου Μπάουεν στην μάχη που δίνουν. ΠκΔΑ Υπάρχει κάτι άλλο που θέλετε να πούμε για την τρέχουσα κατάσταση; F.T. Οι πρώην εργαζόμενοι του ξενοδοχείου Μπαόυεν και σημερινοί κολλεκτιβιστές τού ξενοδοχείου Μπάουεν, το έβλεπαν πάντα σαν ένα μικρό τμήμα ενός πολύ ευρύτερου κινήματος αυτοδιαχείρησης και ανάκτησης των εργασιακών χώρων στην Αργεντινή. Φυσικά το ξενοδοχείο Μπάουεν μέσα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του εχει κερδίσει μια αναγνωρισιμότητα που άλλα εγχειρήματα ανάκτησης δεν την έχουν. Στην πραγματικότητα αυτό είναι που προσπαθούμε να ενθαρρύνουμε και να χρησιμοποιήσουμε ως πλεονέκτημα για να ενδυναμώσουμε τον αγώνα και να κάνουμε ολόκληρο το κίνημα πιό ορατό. Στο σημερινό γενικότερο πλαίσιο, το ξενοδοχείο Μπαόυεν στην πραγματικότητα στέκει ως ένα σύμβολο και μαρτυρία για ολόκληρο το κίνημα. Και φυσικά εάν το κοινοβούλιο πάρει μιά ακόμη ιστορική απόφαση, ξαναψηφίζοντάς το νομοσχέδιο για την απαλλοτρίωση, ανατρέποντας έτσι και μπλοκάροντας το βέτο του προέδρου, αυτή θα ήταν μία τεράστια νίκη για ολόκληρο το κίνημα της αυτοδιαχείρησης. Την ίδια στιγμή μιά ήττα θα σήμαινε φυσικά ότι θα γυρίζαμε αρκετά βηματα πίσω για το κίνημα που δρα στην Αργεντινή εδώ και πολλά χρόνια. Υπό αυτή την έννοια το ξενοδοχείο Μπάουεν, η αναγνωρισιμότητα που έχει αποκτήσει μέσα από αυτόν τον αγώνα, αλλά και η μάχη που δίνεται για το νομοσχέδιο της απαλλοτρίωσης, είναι τελικά η βάση μέσα από την οποία ολόκληρο το κίνημα της αυτοδιαχείρισης και ανακτησης των επιχειρήσεων από τους εργαζόμενους, θα βγει οφελημένο. ΠκΔΑ Το Ξενοδοχειο Μπάουεν εγκαινιάστηκε το 1978 ως ένα μεγάλο τετράστερο ξενοδοχείο του Μπουένος Άιρες. Ποιό ήταν το “πρόβλημα” που οδήγησε μιά τόσο μεγάλη επιχείριση στο κλείσιμο; F.T. Υπάρχουν δύο πιθανοί λόγοι για τους οποίους κατέρρευσε μια τόσο μεγάλη επιχείρηση. Ο πρώτος πιθανός λόγος είναι ότι το ξενοδοχείο χρηματοδοτήθηκε με χρήματα του δημοσίου και όχι από ιδιωτικά ή εταιρικά κεφάλαια τα οποία συγκέντρωσαν οι ιδιοκτήτες του. Κι αυτό σήμαινε ότι όλα τα κέρδη τα οποία κατευθύνθηκαν προς άλλες επιχειρήσεις και όχι προς την αποπληρωμή του κεφαλαίου, ανάγκασαν τελικά το κράτος να προσπαθήσει να βρεί έναν τρόπο να επιβάλλει στους ιδιοκτήτες του ξενοδοχείου να πληρώσουν τα χρέη. Όμως εκεί έγινε μια μανούβρα με το κλείσιμο του ξενοδοχείου από τους ιδιοκτήτες του λόγω της έλλειψης χρηματοδοτήσεων, όπως ισχυρίστηκαν, που τους οδηγούσε να μην μπορούν να αποπληρώσουν τα χρέη και έτσι πιθανότατα μετά από μερικά χρόνια από το κλείσιμο οι ίδιοι θα μπορούσαν ίσως να το ξαναλειτουργήσουν με διαφορετικό όνομα και ένα νέο εταιρικό σχήμα. Άρα ο πρώτος λόγος του κλεισίματος ήταν να προσπαθήσουν να αποφύγουν να πληρώσουν τα χρέη τους προς το δημόσιο της Αργεντινής. Ο δεύτερος πιθανός λόγος είναι ότι στο πλαίσιο της ανοιχτής καπιταλιστικής οικονομίας της δεκαετίας του ’90, στην Αργεντινή είχε δημιουργηθεί ένα οικονομικό το οποίο προωθούσε τις ξενοδοχειακές και τουριστικές δραστηριότητες ως πηγή πλουτισμού. Το Μπουένος Άιρες ήταν σημαντικός προορισμός για ξένους τουρίστες και, τα μεγάλα ξενοδοχεία τα οποία προορίζονταν κυρίως για την εξυπηρέτηση αυτού του είδους του τουρισμού, κατέγραφαν σημαντικά κέρδη. Όμως την εποχή που το Μπάουεν έκλεισε, το πέσο της Αργεντινής είχε κλειδωμένη συναλλαγματική ισοτιμία ένα προς ένα με το αμερικανικό δολλάριο. Αυτό είχε μειώσει δραματικά τις αφίξεις και παρέμεινε μέχρι την κρίση της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, όταν το πέσο απεγκλωβίστηκε απ’ το δολλάριο και υποτιμήθηκε, κάνοντας το Μπουένος Άιρες ξανά δημοφιλή προορισμό. Κατά την γνώμη μου και οι δύο λόγοι, ο μακροοικονομικός όσο και το ζήτημα της κρατικής χρηματοδότησης και της επιχειρηματικής μανούβρας, στην πραγματικότητα σχετίζονται και τελικά καταλήγουν στο να μην πληρωθούν τα χρέη προς το δημόσιο της Αργεντινής. ΠκΔΑ Πότε πήρατε στα χέρια σας το Μπάουεν, κάτω από ποιές συνθήκες και πώς εξελίχθηκε αυτός ο αγώνας μέσα στα χρόνια; F.T. Το ξενοδοχείο Μπάουεν καταλήφθηκε από τους πρώην εργαζόμενούς του στις 21 Μαρτίου του 2003. Όμως δεν άνοιξε τις πόρτες του για το κοινό εκείνη την ημέρα καθώς το ξενοδοχείο είχε επείγουσα ανάγκη από επισκευές και, για περίπου ενα χρόνο οι εργαζόμενοί του προχώρησαν στην αποκατάσταση και ανακαίνησή του. Έτσι τελικά ανοιξε για το κοινό ανάμεσα στον Μάρτιο και τον Απρίλιο του 2004. Κι αυτό συνέβη τη στιγμή, που όπως είπα και πριν, το Μπουένος Άιρες είχε ξαναγίνει δημοφιλής προορισμός και η τουριστική βιομηχανία ανθούσε και πάλι. Αυτή η επιστροφή του τουρισμού επέτρεψε στο Μπάουεν να προσλάβει αρκετούς ανθρώπους κι έτσι το ξενοδοχείο κατέληξε, ξεκινώντας από τους τριάντα πρώην εργαζομένους του που το ξεκίνησαν, να απασχολεί πιά εκατόν εξήντα ανθρώπους. Σε λίγες εβδομάδες, τον Μάρτιο που μας έρχεται, το ξενοδοχείο Μπάουεν, που ξεκίνησε από τους τριάντα πρώην εργαζομένους του για να καταλήξει ένα μεγάλο συνεργατικό εγχείρημα, θα γιορτάσει τα 14 χρόνια λειτουργίας του. Είναι ένας μακρύς αγώνας σε δύο πεδία. Το πρώτο είναι το γενικότερο νομικό και πολιτικό περιβάλλον και ο αγώνας μέσα στο κοινοβούλιο, για να περάσει ο νόμος της απαλλοτρίωσης που ανέφερα προηγουμένως. Το δεύτερο πεδίο είναι αυτό της διαρκούς μάθησης σε θέματα συνεργατικής εργασίας και αυτοδιαχείρησης. Υπό αυτή την οπτική τα 14 χρόνια μπορεί να ακούγονται πολλά, όμως στην πραγματικότητα, είναι σχεδόν τίποτα σε σχέση με την μάθηση και την κατανόηση της συνεργατικής εμπειρίας. Το κίνημα του ξενοδοχείου Μπάουεν έχει να εκπληρώσει έναν διττό ρόλο. Από την μία πρέπει να αντιμετωπίζει την νομική και πολιτική διαμάχη κι απ’ την άλλη να επιλύει τα καθημερινά προβλήματα της επιχείρησης. Αυτοί οι δύο ρόλοι συνδέονται στενά. Γιατί, αν έχουμε επιτυχίες στο μέτωπο της πολιτικής και νομικής διαμάχης αλλά διαχειριζόμαστε άσχημα το ξενοδοχείο, τότε δεν πετυχαίνουμε τίποτα. Απ’ την άλλη κι αν διευθύναμε εξαιρετικά το ξενοδοχείο αλλά παραμελούσαμε τον δικαστικό και πολιτικό αγώνα και πάλι το αποτέλεσμα θα ήταν καταστροφικό. Άρα τελικά και οι δύο ρόλοι των πολιτικών ακτιβιστών και των αυτοοργανωμένων εργαζόμενων οι οποίοι συνθέτουν ένα συνεργατικό εγχείρημα, είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι και πρέπει να δημιουργούν μιά ισορροπία μεταξύ τους. ΠκΔΑ Υπάρχει κάτι άλλο που πρέπει να πούμε για την ιστορία του Μπαόυεν; F.T. Ίσως να το ξέρετε ήδη αλλά η διαμάχη γύρω απ’ το ξενοδοχείο έχει μερικές επιπλέον πλευρές. Κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να το συνυπολογίσουμε στην γενικότερη ανάλυσή μας. Δεν είναι απλώς μία μάχη μεταξύ του κεφαλαίου και και των εργαζόμενων. Δεν είναι μόνον μία μάχη μεταξύ των ιδιοκτητών και των εκπροσώπων των εταιρειών από τη μιά και των εργατών και υπαλλήλων από την άλλη. Είναι κάτι παραπάνω απ’ αυτό. Το Μπάουεν είναι ένα κορυφαίο σύμβολο μιάς επιχείρησης που εκπροσωπούσε την χειρότερη μορφή εξουσίας. Χτίστηκε με δημόσιο χρήμα του κράτους της Αργεντινής, γιατί η προηγούμενοι ιδιοκτήτες του ήταν πολύ στενά συνδεδεμένοι με το στρατιωτικό δικτατορικό καθεστώς, που εξουσίαζε την χώρα από το 1976 μέχρι το 1983. Και γι΄αυτό αυτοί οι κύριοι έλαβαν αυτή την χρηματοδότηση. Το ξενοδοχείο Μπάουεν πριν κλείσει τις πόρτες του, πριν να καταρρεύσει, ήταν ένα σημαντικό σύμβολο εξουσίας της (ταξικής) στρατιωτικής κυριαρχίας, φιλοξενούσε τα κόμματά τους, τις συναντήσεις τους και τις κλειστές συζητήσεις στις οποίες παίρνονταν οι αποφάσεις. Άρα το να κερδίσει η κοπερατίβα του Μπάουεν αυτή τη μάχη, δεν είναι μόνο μιά νίκη κάποιου συνδικάτου, είναι η νίκη (μιας πολύ συγκεκριμένης μάχης) για όλες τις ανακτημένες από τους εργαζόμενους επιχειρήσεις. Και πάνω απ’ όλα είναι μία τεράστια συμβολική νίκη στη μάχη ανάμεσα στις εργατικές τάξεις και των αντιπροσώπων μας. Και αυτός είναι ο λόγος που είναι τόσο δύσκολο και τόσο σκληρό το να μην έχουμε πισωγυρίσματα και να πρέπει να μαχόμαστε ακόμη και μέσα στο κοινοβούλιο. Γι’ αυτό είναι τόσο δύσκολο και τόσο σκληρό για τους εκπροσώπους της κυβέρνησης το να μην επέμβουν και να αφήσουν την κοπερατίβα του Μπάουεν να την γλυτώσει. Όπως καταλαβαίνετε αυτός είναι ο λόγος που ο πρόεδρος της Αργεντινής προσωπικά, ενεπλάκη σ’ αυτή τη διαμάχη. Γιατί πρόκειται για το υπέρτατο σύμβολο εργατικών δικαιωμάτων εναντίον του κόσμου του κεφαλαίου και όσων το εκπροσωπούν. ΠκΔΑ Ας περάσουμε τώρα στα εσωτερικά σας. Πώς λαμβάνονται οι αποφάσεις στο Μπάουεν; είναι η συνέλευση που διοικεί; F.T. Ναι. Υπάρχει συνέλευση και οι αποφάσεις παίρνονται απ’ αυτήν. Μ’ όλα ταύτα, κατά την διάρκεια των 14 χρόνων αναπτύχθηκε παράλληλα μια ιεραρχία που αφορά τα εργαλεία της συνέλευσης. Πράγμα που σημαίνει ότι, συνήθως προσπαθούμε να επιλύσουμε τις καθημερινές συγκρούσεις που αναπόφευκτα εμφανίζονται, χωρίς να χρειάζεται να τις φέρουμε στη συνέλευση και στην πραγματικότητα ενθαρύνοντας τους ανθρώπους να επιλύουν τις καθημερινές διαφορές μεταξύ τους, ώστε να υπάρχει η δυνατότητα της συνέλευσης να ασχολείται με σοβαρές και σημαντικές διαφορές ή την λήψη αποφάσεων. Μερικές φορές ακόμη και προσωπικές διαφορές ανάμεσα σε εργαζόμενους, καταλήγουν να επιλύονται από την συνέλευση πράγμα που μας συνδέει με αυτό που ανέφερα προηγουμένως για την διαρκή μάθηση που εδώ και 14 χρόνια δεν έχει σταματήσει να εξελίσσεται. ΠκΔΑ Ποιά είναι η σχέση σας με τις υπόλοιπες ανεκτημένες επιχειρήσεις και τα αυτοδιαχειριζόμενα σχήματα της χώρας; F.T. Δεν έχουμε απλώς επαφή, συνεργαζόμαστε στενά μαζί τους και προσφέρουμε τον χώρο μας σε τέτοια εγχειρήματα σε πολύ τακτική βάση. Μαζί με αυτά τα εγχειρήματα έχουμε φτιάξει μιά δευτεροβάθμια συνομοσπονδία. Το ξενοδοχείο Μπάουεν είναι στην πραγματικότητα ,ένα σημαντικό και κεντρικό σημείο αναφοράς για όλες τις ανακτημένες επιχειρήσεις. Στον χώρο του φιλοξενούνται διαρκώς κοινωνικά, πολιτικά και πολιτιστικά γεγονότα αυτών των εγχειρημάτων, στα οποία προωθείται και η μεταφορά εμπειρίας μεταξύ μας. Κι αυτό είναι σημαντικό, γιατί δεν είναι αρκετό απλώς τα εγχειρήματα να αισθάνονται τον χώρο δικό τους, αλλά επίσης να έχουν την δυνατότητα να μοιραστούν την δική τους εμπειρία με ολόκληρο το κίνημα. Κι αυτό είναι ένα ακόμη χαρακτηριστικό του κινήματος της αυτοδιαχείρισης, ο χώρος ανήκει σε όλους, σε όλους τους εργαζόμενους που ανήκουν στο ευρύτερο κίνημα. Κι αυτό είναι κάτι αληθινό, αποτελεσματικό και ενισχύεται από την πρακτική εφαρμογή. ΠκΔΑ Πώς σκοπεύετε να αντιδράσετε στο βέτο του προέδρου; F.T. Όπως είπα και πριν αυτό είναι κάτι που έχει πολλές πλευρές και γραμμές αντιμετώπισης. Από την μία πλευρά υπάρχει το κοινοβούλιο που ωφείλει ν’ απαντήσει στο βέτο. Αγωνιζόμαστε ώστε η πλειοψηφία να απορρίψει το βέτο του προέδρου, και αυτό είναι κάτι που προσπαθούμε να το πετύχουμε ψήφο την ψήφο, βουλευτή τον βουλευτή, και είναι πραγματικά δύσκολο και επίπονο, αλλά το κάνουμε ήδη. Απ’ την άλλη πλευρά τρέχουμε μία μεγάλη καμπάνια ενημέρωσης, υπενθυμίζοντας ξανά την σημασία της συγκεκριμένης διαμάχης, στην κοινή γνώμη, καλώντας την να μας στηρίξει. Αν το πετύχουμε αυτό, μπορούμε στην πραγματικότητα να ελπίσουμε ότι θα εξαναγκάσουμε κάποιους βουλευτές που είναι λιγότερο πρόθυμοι, να υποστηρίξουν του εργαζόμενους της κολλεκτίβας. Όσο η διαμάχη γίνεται ολοένα και πιό γνωστή και παύει να παραμένει ένα κρυφό ζήτημα μέσω της καμπάνιας προς το κοινό, τόσο διευκολύνεται ο αγώνας των εργαζομένων μέσα στα θεσμικά όργανα. Τέλος αλλά πολύ σημαντικό, αυτό το κίνημα αφορά την ανάκτηση και την απανανοηματοδότηση της εργασίας και του δικαιώματος στην εργασία, από τους ίδιους τους εργαζόμενους. Γι’ αυτό και προκαλεί πολύ μεγάλη συμπάθεια στο επίπεδο της κοινωνίας. Και η κοπερατίβα του Μπάουεν, στην πραγματικότητα αναδεικνύει το πολιτικό χάσμα ανάμεσα σ’ αυτούς που αντιτίθενται σ’ αυτά τα δικαιώματα και σ’ αυτούς που τα υπερασπίζονται. Είναι τελικά πιό εύκολο για κάποιον βουλευτή να υπερψηφίσει τον νόμο της απαλλοτρίωσης αν αυτό είναι κάτι που εγκρίνει η κοινωνία σε μεγάλη κλίμακα. Κι έτσι τελικά ξαναγυρίζουμε στην ικανότητα των εργαζομένων να κινηθούν πολυεπίπεδα ώστε να αναγκάσουν το κοινοβούλιο να ξαναψηφίσει τον νόμο για την απαλλοτρίωση, καταργώντας το βέτο του προέδρου. Άλλη μία σημαντική λεπτομέρεια είναι ότι μέσα στο 2017 έχουμε εκλογές. Κι αυτό σημαίνει ότι πιθανότατα η αξιωματική αντιπολίτευση θα θελήσει να εκμεταλλευτεί πολιτικά την δική μας διαμάχη, στηρίζοντάς την μόνο και μόνο για να ξεκαθαρίσει ότι αντιτίθεται στη σημερινή κυβέρνηση. Και θα ίσως το κάνει αυτό όχι για ιδεολογικούς ή λόγους αρχής αλλά σε μιά μετωπική σύγκρουση με μιά κυβέρνηση που αντιτίθεται στους εργαζόμενους. Ακόμη κι αν αυτό δεν γίνεται για ιδεολογικούς λόγους ή αρχής όπως είπαμε ήδη, μπορεί τελικά να αποδειχτεί ιδιαίτερα χρήσιμο για τους εργαζόμενους του Μπάουεν. ΠκΔΑ Υπάρχει κάτι άλλο που θέλετε να προσθέσουμε πριν κλείσουμε; F.T. Από πολλές ιδεολογικές πλευρές και πέρα από το αποτέλεσμα της διαμάχης για το Μπαόυεν στην Αργεντινή και τις συνέπειες που αυτό θα έχει στους εργαζομένους του, όλο αυτό τελικά γίνεται για το κίνημα των εργαζομένων κι αυτή είναι μία διαρκής διαδικασία, ζούμε στα πρώτα χρόνια της ανάδυσης ενός αυτοδιαχειριστικού κινήματος το οποίο προσπαθεί να επαναστοχαστεί το κίνημα της αυτοδιαχείρισης, όπως καταγράφηκε στον 20ό αιώνα και υπό αυτή την οπτική, αυτή είναι μία εμπειρία που μας ξεπερνάει όλους. Είναι κάτι που σχετίζεται με τους εργαζόμενους παγκόσμια. Υφίσταται σαν σύμβολο ενός κινήματος που είναι ακόμη ζωντανό και μαχητικό και φυσικά μπορεί να είναι ο σπόρος για κάτι πιό σημαντικό και πιό σπουδαίο και ευρύτερο στο μέλλον. Με αυτή την έννοια έχουμε ήδη νικήσει. Το θέμα είναι ότι αυτός ο σπόρος της αυτοδιαχείρισης μεγαλώνει σε μιά εποχή που παγκοσμίως ζούμε πολύ δύσκολους καιρούς. Υπάρχει μία πραγματικά καταστροφική παγκόσμια τάση προς τα δεξιά και η Ευρώπη δεν αποτελεί εξαίρεση σ’ αυτό. Υπάρχουν εκλογές προγραμματισμένες και στη δική σας ήπειρο επίσης και, είναι σημαντικό να μιλάμε μεταξύ μας και να μοιραζόμαστε τις εμπειρίες μας, γιατί αυτή είναι ήδη μιά συνθήκη αμοιβαίας νίκης. Ξέρουμε από την ιστορία ότι οι αγώνες των εργαζομένων έχουν τα πάνω τους και τα κάτω τους και μερικές φορές χάνουμε και άλλες κερδίζουμε. Το θέμα είναι πως ακόμη κι αν δώσουμε όλη μας τη ζωή σ’ αυτόν τον αγώνα, έχουμε συναίσθηση του γεγονότος ότι δεν είμαστε παρά ένα μικρό κομμάτι ενός ιστορικού παγκόσμιου κινήματος εργαζομένων. Και με αυτή την φράση και τις ευχαριστίες μας θέλουμε να σας ευχαριστήσουμε γι’ αυτή την συνέντευξη και για το γεγονός ότι μοιραστήκατε την ματιά μας με τον υπόλοιπο κόσμο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου